Lato tego roku było wyjątkowo gorące, a jesień nie chcąc być gorsza również dała nam sporo słonecznych chwil. Nie omieszkaliśmy ich wykorzystać czego efektem były spacery na pobliski Dębowiec.

Z uwagi na fakt, iż Kinia zaczęła stawiać swoje pierwsze samodzielne kroki, była to dla niej świetna okazja do doskonalenia tej umiejętności. Szło jej to na tyle dobrze, że prawie samodzielnie doszła do schroniska.

Człowiek z wiekiem zapomina ile radości może dać zwykła kupa liści, a w szczególności brodzenie w nich po kolana. Uczucie jakby człowiek co najmniej unosił się nad ziemią.

Nie mam pewności ale prawdopodobnie to właśnie podczas tych wypadów zaczęło się to. Coś co w kolejnych tygodniach napsuło mi nieco krwi. Ale o tym później.